ในฐานะเมืองหลวง และศูนย์กลางของทุกองคาพยพในประเทศไทย กรุงเทพมหานครได้กลายเป็นสถานที่ที่รวมผู้คนจากทุกสารทิศ ที่หลั่งไหลเข้ามาเพื่อแสวงหาโอกาสหรือปัจจัยต่าง ๆ ในชีวิต ที่รวมศูนย์อยู่ในเมืองที่ทั้งศิวิไลซ์และแออัด รวมถึงเป็นได้ทั้งสวรรค์และนรกของผู้มาเยือนในเวลาเดียวกัน

เนื่องในเดือนแห่งวันสถาปนากรุงเทพมหานคร 21 เมษายน หอภาพยนตร์ได้จัดชุดภาพยนตร์ที่นำเสนอภาพและสภาวะของคนนอกที่พลัดถิ่นเข้ามาอยู่ในพื้นที่แห่งนี้ ในชื่อโปรแกรม “บ้านนอก” เข้า “กรุง” อันเป็นวลีติดปาก ที่แสดงให้เห็นถึงนัยยะของความเหลื่อมล้ำในมิติต่าง ๆ ระหว่างต่างจังหวัดกับเมืองหลวงได้อย่างชัดเจน 

ภาพยนตร์ในโปรแกรมมีทั้งงานคลาสสิกอย่าง เทพธิดาบาร์ 21 (2521) หนังเพลงที่มีตัวละครหนุ่มต่างจังหวัดเข้าไปพัวพันกับคดีฆาตกรรม และ ทองพูน โคกโพ ราษฎรเต็มขั้น (2520) ที่เล่าปัญหาเรื่องหนุ่มอีสานซึ่งเข้ามาขับแท็กซี่ แต่กลับถูกกลั่นแกล้งสารพัด ในขณะเดียวกันยังมี เฉิ่ม (2548) ที่ว่าด้วยแท็กซี่ต่างจังหวัดเช่นเดียวกัน นอกจากนี้ยังมีหนังเรื่อง อื่น ๆ เกี่ยวกับคนอีสาน ภูมิภาคที่ย้ายถิ่นฐานเข้ากรุงมากที่สุดทั้ง เสือร้องไห้ (2548) สารคดีชีวิตชาวอีสานที่เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ และ สิ้นเมษาฝนตกมาปรอยปรอย (2555) หนังนอกกระแสเกี่ยวกับหนุ่มขอนแก่นที่ตกงานในกรุงเทพฯ และต้องกลับไปยังบ้านเกิด 

เมืองกรุงยังมักได้รับการกล่าวถึงในฐานะเป็นปลายทางของความฝัน ในโปรแกรมนี้จึงมีภาพยนตร์ที่บอกเล่าถึงเด็กสาวบ้านนอกที่หวังเข้ามาโด่งดังเป็นนักร้องลุกทุ่งในเมืองหลวง อย่าง พุ่มพวง (2554)  กลุ่มเพื่อนนักมวยจากภาคใต้ที่เดินตามฝันเข้ามายังเวทีมวยในกรุงเทพฯ อย่าง ไชยา (2550) และเด็กหนุ่มจากภาคเหนือที่เข้ากรุงมาหาโอกาสในการเป็นคนทำหนังที่ตนรักใน ตุ๊กแกรักแป้งมาก (2557) 

สุดท้าย นอกจากการเดินทางเข้ากรุงเทพฯ ยังมีภาพยนตร์ที่แสดงภาพในขณะที่คนต่างจังหวัดกำลังกลับออกไปสู่ภูมิลำเนา ทั้งคืนพระจันทร์เต็มดวง (2546) หนังเชิงทดลองที่เล่นกับภาพและเสียงบนรถโดยสารซึ่งแล่นออกจากหมอชิตกลับสู่หนองบัวลำภู และ เมล์นรก หมวยยกล้อ (2550) ที่เล่าความโกลาหลบนรถเมล์คันหนึ่งในวันสงกรานต์ เมื่อเกิดมีผู้โดยสารจี้ให้คนขับพาเขากลับไปหาครอบครัวที่บ้านเกิด