ความยาว 93 นาที

ฟิล์ม 35 มม. / สี / เสียง 

อำนวยการสร้าง ไท เอ็นเตอร์เทนเม้นต์

กำกับการแสดง อุดม อุดมโรจน์

นักแสดง ด.ช. ณพัชร สุพัฒนกุล,ด.ญ. ปรางใส ณ นคร, เกรียงไกร อุณหะนันท์,ธิติมา สังขพิทักษ์, ญาณี จงวิสุทธิ์

เด็กชายเสนา หรือ “ว่าว” มีพ่อซึ่งถูกผีพนันเข้าสิงมองเขาเป็นตัวซวย ชีวิตในแต่ละวันของว่าวผ่านไปอย่างกระท่อนกระแท่น ทั้งยังต้องเลี้ยงน้องชายวัยกำลังซนแทนแม่ที่หาเลี้ยงครอบครัวด้วยการเย็บผ้า แต่ว่าวก็ยังมีความฝันที่จะเป็นนักบินอวกาศไปเหยียบดวงจันทร์ แม้จะเป็นฝันที่ห่างไกลเหลือเกิน สิ่งที่ว่าวพอจะทำได้ในวัยเท่านี้คือไปทำงานเป็นเด็กเชิดสิงโตเก็บเงินซื้อจักรเย็บผ้าคันใหม่ให้แม่ ความสุขเพียงน้อยนิดดับวูบลงไปต่อหน้า เมื่อพ่อเสียพนันจนหมดตัว เจ้าหนี้ทยอยมายกของใช้ในบ้านรวมทั้งจักรเย็บผ้าของแม่ พ่อกล่าวโทษว่าเป็นเพราะว่าว ลูกซึ่งนำความซวยมาให้ และยื่นคำขาดให้แม่ส่งว่าวไปอยู่กับน้าชาย ว่าวได้พบกับ ชิชา เด็กน้อยผู้น่ารักซึ่งกลายมาเป็นกำลังใจให้ว่าว น้าชายและตาช่วยเติมเต็มสิ่งที่ว่าวขาดหายไป ว่าวเฝ้ารอคอยวันที่แม่จะมาเยี่ยมแต่ก็ไร้วี่แววใด วันหนึ่งครอบครัวของชิชากำลังจะเดินทางเข้ากรุงเทพเพื่อไปงานรับปริญญา ว่าวจึงได้ติดตามมาด้วย เมื่อพ่อเห็นหน้าว่าว ก็ยื่นคำขาดให้แม่ไล่ว่าว

กลับไปอยู่กับน้าอย่างไม่แยแส พร้อมสำทับคำขู่ว่าไม่อย่างนั้นจะออกจากบ้าน แต่คราวนี้แม่ทำใจแข็งเพื่อปกป้องลูกชายทำให้พ่อต้องตัดสินใจออกจากบ้านตามคำประกาศของตัวเอง แต่ก็ต้องไปตกระกำลำบาก จนยอมกลับมาหาครอบครัวอีกครั้งพร้อมกับคำมั่นสัญญาว่าจะปรับปรุงตัวเสียใหม่ จะรักและเข้าใจลูก โดยจะไม่คิดว่าว่าวเป็นตัวนำความโชคร้ายมาสู่ครอบครัวอีก

หลังจากคลุกคลีอยู่เบื้องหลังภาพยนตร์มาสักระยะและได้ชิมลางในฐานะผู้กำกับไปแล้วหนึ่งเรื่อง อุดม อุดมโรจน์ ทำภาพยนตร์เรื่องที่สองซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากภาพยนตร์เรื่อง “My life as a dog” เขียนเป็นบทภาพยนตร์และให้ชื่อเรื่องในร่างแรกว่า “ใคร ๆ ก็ไม่รัก” และใช้นักแสดงเด็กหน้าใหม่มาแสดงในบทเด็กชายเสนา และเด็กหญิงชิชา ได้อย่างซื่อ บริสุทธิ์ กลายเป็นหนังที่ว่าด้วยเรื่องการก้าวผ่านพ้นวัยที่งดงาม ละเมียดละไมฉาบด้วยรอยยิ้มและเจือความขมขื่น ในขณะเดียวกันก็วิพากษ์คนเป็นพ่อ-แม่ได้อย่างเจ็บแสบ เพลงประกอบที่ช่วยขับอารมณ์ในหนังทำให้ได้รางวัลดนตรีประกอบยอดเยี่ยมจากชมรมวิจารณ์บันเทิง และจากสมาคมผู้สื่อข่าวบันเทิง นับว่าเป็นหนังเด็กที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งของไทย